چکیده
در این نوشتار به بررسی آداب و آثار سفر از منظر اسلام پرداخته شده است. همه مخلوقات الهی در سیر از مکانی به مکان دیگر و از زمانی به زمان دیگر در جهت کمال حرکت می کنند و تعالیم حیات بخش اسلام، سفر را عاملی برای تعالی فرد و جامعه مورد تأکید قرار داده و همواره انسان را به گشت وگذار در زمین توصیه فراوان کرده و برای آن آدابی نیز بیان نموده است. در این مقاله به هدف شناخت بهتر آداب و آثار سفر و روش توصیفی بیان داشته که دین مبین اسلام سفارش می نماید که انسان قبل از سفر می بایست بعد از نوشتن وصیت نامه و انتخاب زمان سفر، وسایل مورد نظر خود را جمع آوری نماید، و هنگام عزیمت نیز با رعایت نکاتی همچون انتخاب همسفر خوب و تقسیم هزینه ها بین اعضای گروه و… می تواند سفر خوب و لذت بخشی داشته باشد. بدین خاطر که سفر رفتن برای انسان فواید فراونی همانند كسب معرفت و دانش اندوزی و پندگیری از آثار باقی مانده از امت های گذشته، رونق تجارت، شادبی انسان، و شناخت بهتر اطرافیان را در پی دارد؛ بنابراین انسان با سفر کردن و توجه به جنبه های درس آموزی و عبرت اندوزی آن می تواند به رشد و تعالی خود در دنیا و آخرت دست یابد.
