چکیده

یکی از اعتقادات اساسی اسلام اعتقاد به معاد است. معاد شامل دو عالم برزخ و قیامت است که این دو عالم تفاوت هایی باهم دارند و لازم است که انسان این تفاوت ها را بشناسد. لذا این مقاله به هدف بیان این تفاوت ها و آگاه نمودن انسان از حوادثی که در این دو عالم رخ می دهد، به روش توصیفی نگاشته شده است. با بررسی آیات قرآن چنین دانسته شد که عالم برزخ، عالمی است که زمان آن نسبت به قیامت کم و محدود بوده، انسان در عالم برزخ، روح با بدن مثالی است بدین معنا که برخی از خصوصیت عالم ماده را دارد، اما در عالم قیامت روح انسان همراه جسم مادی او مورد حساب و کتاب قرار می گیرد. عذاب ها و فشارها و نعمت های حیات برزخی در مقایسه با قیامت و احوالات آن کم و ناچیز است و عمل انسان در این دو مرحله تنها چیزیست که همراه انسان است و نقش اساسی را ایفا می کند.

 پژوهشگر: سرکار خانم فاطمه منزلی

چکیده
در این نوشتار به بررسی آثار تهذیب نفس از منظر قرآن و نهج البلاغه پرداخته ایم. تهذیب نفس فرآیندی درونی است که از طریق آن فرد تلاش می کند ابتدا نفس خود را از آلودگی پاک کرده، به تدریج عنان نفس خود را در دست گیرد، و در صورت به دست گرفتن افسار نفس، آثار آن در انسان تجلی پیدا می کنند. در قرآن؛کسب معرفت و هدایت، درک حقایق قرآن و استفاده از معارف بلند آن، محبت خداوند، محبوبیت اجتماعی، پاداش الهی، رضایت خاطر از پاداش الهی و رستگاری و در نهج البلاغه؛ سبک بال شدن، نیکو شدن ظاهر و باطن، اصلاح دنیا و آخرت به عنوان آثار تهذیب نفس معرفی شده اند که بررسی آنها ما به شیوه توصیفی ما را به این مهم رساند که اگر انسان این آثار را مد نظر داشته باشد و به تهذیب نفس خویش بپردازد، به درجات عالیه خواهد رسید.

پژوهشگر: سرکار خانم معصومه جیشی

 چکیده

حبط اعمال یکی از مسائل حتمی است که در بسیاری از منابع قرآنی و روایی بدان پرداخته شده است و به معنای باطل شدن اعمال، و از تأثیر افتادن آنهاست. در قرآن به صراحت عواملی همچون کفر و ارتداد، نفاق، تکذیب آیات خداوند و انکار قیامت، و… و نیز در روایات عواملی مانند غیبت، تکبر، نپذیرفتن ولایت امیرالمؤمنین علی علیه السلام و ترک عمدی نماز و… به عنوان عوامل حبط اعمال معرفی شده اند و بیان می دارند که اگر انسان راه کفر، شرک و ارتداد، و نیز انکار ولایت امام علیj و… را در پیش گیرد، از اعمال صالح گذشته خود هیچ بهره ای نمی برد. در این مقاله به روش کتابخانه ای و با بیان توصیفی به بررسی آیات و روایات مرتبط با موضوع پرداخته شده و امید آنست که انسان با شناخت این عوامل، از ارتکاب به همه ی اعمالی که باعث نابودی عملش می شوند، خودداری نماید تا به سعادت دنیا و آخرت برسد.

 چکیده

در این نوشتار به بررسی آداب و آثار سفر از منظر اسلام پرداخته شده است. همه مخلوقات الهی در سیر از مکانی به مکان دیگر و از زمانی به زمان دیگر در جهت کمال حرکت می کنند و تعالیم حیات بخش اسلام، سفر را عاملی برای تعالی فرد و جامعه مورد تأکید قرار داده و همواره انسان را به گشت وگذار در زمین توصیه فراوان کرده و برای آن آدابی نیز بیان نموده است. در این مقاله به هدف شناخت بهتر آداب و آثار سفر و روش توصیفی بیان داشته که دین مبین اسلام سفارش می نماید که انسان قبل از سفر می بایست بعد از نوشتن وصیت نامه و انتخاب زمان سفر، وسایل مورد نظر خود را جمع آوری نماید، و هنگام عزیمت نیز با رعایت نکاتی همچون انتخاب همسفر خوب و تقسیم هزینه ها بین اعضای گروه و… می تواند سفر خوب و لذت بخشی داشته باشد. بدین خاطر که سفر رفتن برای انسان فواید فراونی همانند كسب معرفت و دانش اندوزی و پندگیری از آثار باقی مانده از امت های گذشته، رونق تجارت، شادبی انسان، و شناخت بهتر اطرافیان را در پی دارد؛ بنابراین انسان با سفر کردن و توجه به جنبه های درس آموزی و عبرت اندوزی آن می تواند به رشد و تعالی خود در دنیا و آخرت دست یابد.