چکیده
در این نوشتار به بررسی آثار تهذیب نفس از منظر قرآن و نهج البلاغه پرداخته ایم. تهذیب نفس فرآیندی درونی است که از طریق آن فرد تلاش می کند ابتدا نفس خود را از آلودگی پاک کرده، به تدریج عنان نفس خود را در دست گیرد، و در صورت به دست گرفتن افسار نفس، آثار آن در انسان تجلی پیدا می کنند. در قرآن؛کسب معرفت و هدایت، درک حقایق قرآن و استفاده از معارف بلند آن، محبت خداوند، محبوبیت اجتماعی، پاداش الهی، رضایت خاطر از پاداش الهی و رستگاری و در نهج البلاغه؛ سبک بال شدن، نیکو شدن ظاهر و باطن، اصلاح دنیا و آخرت به عنوان آثار تهذیب نفس معرفی شده اند که بررسی آنها ما به شیوه توصیفی ما را به این مهم رساند که اگر انسان این آثار را مد نظر داشته باشد و به تهذیب نفس خویش بپردازد، به درجات عالیه خواهد رسید.

پژوهشگر: سرکار خانم معصومه جیشی